Urodził się 24.09.1953r. w Łodzi na Bałutach. Rodzice to Teresa i Emil Karewicz. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie, Liceum Plastyczne w Łodzi – dyplom – Technik Plastyk Dekorator. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Przez jakiś czas był wykładowcą w Studium Pomaturalnym Reklamy, a w swoim atelier przygotowywał abiturientów do egzaminów na uczelnie artystyczne.
Ma w sobie trzy pasje artystyczne: Malarstwo, Rysunek Węglem, Formy Stone&Metal. Zajmuje się projektowaniem graficznym min. w Polsce zaprojektował jedną z wersji logo dla PKO BP. Mieszka i tworzy w Wielkiej Brytanii. Od 2018 roku ma swoją pracownię i galerię autorską KAREWICZART w Puszczy Augustowskiej.
MALARSTWO: Jest kolorystą i symbolistą. Jego malarstwo to serie min. „Lata 65-80”, „Lata 80-2000”, „Gołym Okiem, „Angloty”, „Kobieta i „Emocje”, „Different View” i inne. Mówią o nim „Malarz obrazów bez twarzy”. Karewicz o swoim malarstwie „Atrybutem mojego malarstwa jest charakterystyczny brak lica. Oglądając moje obrazy wnikniecie w opowiadane kolorami historie. Z doświadczenia wiem, że Oglądający identyfikują się często z głównymi postaciami, które są na moich obrazach.”
RYSUNEK WĘGLEM: Tworzy rysunki węglem wykorzystując autorską technikę KONTRARYS (nazwa stworzona przez artystę na potrzeby określenia techniki jaką używa do rysowania węglem). Serie rysunków są zakodowane w tytułach min. „Preludium”, „Motywy Rodzajowe”, „Legendy Krakowskie”, „Legendy Polskie” i inne. – to opowieści o sytuacjach zapamiętanych, wyobrażonych czy też opartych na legendach. Przenosi je na papier, aby zainspirować Widza pobudzając jego wyobraźnię skłaniając często do wspomnień.
KAMIEŃ i STAL: Łącząc kamień polny ze stalą szlachetną wykorzystuje do tego technikę spawalniczą TIG tworząc niepowtarzalne formy artystyczne i użytkowe.
W życiu prywatnym interesuje się fizyką kwantową. Karewicz o sobie „Wiem, że wszystko jest energią i powraca. Całkowicie jestem pogodzony z odchodzeniem i przemijaniem. I tak w mojej twórczości moje rysunki, część malarstwa to fakty mówiące o tym co było, co jest tu i teraz i o tym, że coś może być dalej. Rysując scenki rodzajowe powracam do czasów romantyzmu, wspomnień z dzieciństwa, dalekiej przeszłości i uwiecznienia teraźniejszości. W malarstwie często używam symboliki do przedstawienia ludzkich ułomności lub do pokazania historycznej sytuacji w kraju”
